Dag 12 t/m 16

Als je hebt geduimd voor strandweer: dank je wel! Aan jou heeft het niet gelegen. De wind is wat kalmer geworden en in de zon is het heel aangenaam. Helaas heeft dat nog niet geleid tot een dagje strand omdat onze plannen continu veranderden.

Terug naar vrijdag, want daar was ik gebleven. Deze dag stond in het teken van een georganiseerde trip naar Cape Point (hoe heet dat eigenlijk in het Nederlands?), Kaap de Goede Hoop en de pinguïns. Volgens de folder zouden we bij ons appartement opgehaald worden en rustig aan naar het zuiden worden gereden, met een kleine wandeling bij Cape point. En dan weer terug.

Daarom stonden we verbaasd te kijken toen het busje ons netjes kwam ophalen... met een aanhanger vol met fietsen erop... We zijn lachend ingestapt want die fietsen waren toch niet voor ons en die zou de chauffeur vast wel ergens moeten droppen.😏

Dus niet.. Na een uurtje rijden en een paar stops op mooie uitkijkpunten werd er toch echt van ons verwacht dat we de laatste 40 km gingen fietsen😂. Was ik even blij dat ik die ochtend mijn jurkje nog snel had omgeruild voor een lange broek. Met een groepje van een man/vrouw of 8 fietsten we op de verharde kustweg omhoog en omlaag richting Cape point. Misschien ligt aan mijn stevige Hollandse benen, maar wat fietsen die anderen traaaaag! Dus tandje gas er bij en ik kon mooi vooraan fietsen. Tiny Tokyo, Giant German en Miss Urugay hadden het nakijken😌. De Hollandse fiets-eer moet wel hoog gehouden worden hè. 

Had ik trouwens als gezegd dat het elektrische fietsen waren....🤔😁? En dat ik helemaal niet zo stoer meer was toen ik de laatste 2.5 km - ook omhoog- moest afleggen met een lege batterij?😅

Maar eerlijk is eerlijk: het is natuurlijk wel fantastisch om fietsend op Cape Point aan te komen (over aankomen gesproken: het eten hier is heerlijk!).

Eenmaal gearriveerd hebben we genoten van het uitzicht en konden we via een wandelingetje van  zo'n drie kwartier zeggen dat we óók Kaap de Goede Hoop hadden bereikt! Het meest zuid westelijke stukje van Afrika! Natuurlijk horen daar ook de standaard foto's bij, bij het bekende bordje.

Daarna mochten wel lekker in het busje zitten dat ons naar de pinguïns op het strand bracht. Hoe schattig is dat: die gezellige beestjes liepen gewoon om ons heen. We mochten ze (helaas) niet aaien, maar foto's maken en van ze genieten kon natuurlijk wel!

De volgende dag, zaterdag, stond eigenlijk het duiken/snorkelen met de zeehonden gepland, maar omdat er enorm veel wind was voorspeld, werd deze trip een dag uitgesteld. Dus plotseling hadden we een vrije dag. En dus eindelijk weer een beetje (dit keer wat beschaafder) uitgeslapen. Robbeneiland en de Tafelberg stonden nog op ons to-do lijstje, maar die konden we die dag ook niet afstrepen: de kabelbaan (Tafelberg) was gesloten vanwege het weer en ook de boot naar Robben eiland ging om die reden niet.

We hebben er een dagje shoppen van gemaakt. Paar kleinigheidjes voor het thuisfront gehaald en natuurlijk mag lekker eten niet ontbreken. 's Avonds zijn we naar de Cubaan gegaan.

Overdag, onderweg naar en van het winkelcentrum bij Waterfront, werden we twee keer lastig gevallen door zwervers. De eerste probeerde een gesprek met ons aan te gaan wat uiteraard in de richting ging van dat we hem geld moesten geven. Ik zag dat mijn reisgenootje naar haar geld wilde reiken om hem iets te geven, zodat we van hem af zouden zijn. Toen ik zei dat ze dat beter niet kon doen, werd meneer de Zwerver plotseling heel agressief in mijn richting. De situatie werd serieus heel bedreigend en als een soort fata morgana dook er tussen alle gesloten kantoor/flatgebouwen ineens een winkel op, waar we snel veilig naar binnen konden. Hier hebben we écht geluk mee gehad. Na een minuut of 10 hebben we ons weer naar buiten gewaagd, maar toch een stuk alerter.

Op de terugweg gebeurde iets soort gelijks. Een andere zwerver vroeg ook om geld en toen we vriendelijk maar duidelijk nee zeiden, werd ook hij agressief en riep dat we hem geld moesten geven, want andere zou hij onze tassen van ons lijf rukken.  Met opgeheven hoofd (en stiekem een beetje trillende benen) zijn we met stevige passen verder gelopen en gelukkig bleef het hierbij.

Sindsdien nemen we vaker een taxi. Daar baal ik gruwelijk van, want ik vind het zo fijn om te wandelen. En ook nodig, want we eten hier lekker en veel. 

Er is veel te doen in en rondom Kaapstad, maar ik kan niet zeggen dat ik enorm onder de indruk ben van de stad zelf. Ik had er hogere verwachtingen van. Het is een grote stad met enkele mooie, maar vaak ook toeristische plekken zoals Waterfront en BoKaap. Wel tegen een prachtige achtergrond van oa 3 bergen: de Tafelberg, Lion's Head en Signall Hill en de oceaan.

Er is een groot verschil zichtbaar tussen arm en rijk. Nu ben ik wellicht niet zo heel veel gewend, maar ik ben nog nooit eerder in een stad geweest waar ik zoveel zwervers zag.

Op zondag werd Signe al vroeg opgehaald om te gaan duiken. Omdat ik alleen ging snorkelen met de zeehonden zou ik later aansluiten. Rond 10.30uur werd ik voor het eerst in mijn leven in een wetsuit (duikpak) gehesen. Waarom? Omdat het water een graad of 8 is...

Ik werd opgehaald door 3 mannen in een speedboot, die mij naar de rest van de duikgroep zouden brengen, 20 minuten varen verderop. Ik wist niet dat een speedboot ook kon vliegen, letterlijk over de golven! Wauw! Dat ging heel hard! Echt heel gaaf.

De duikers kregen 2 instructeurs mee en ik kreeg er ook 1 mee, als enige snorkelaar. Heel eerlijk gezegd viel het me best wel tegen. De golven waren zo hoog dat ik nog geen drie seconden met m'n bol onder water kon, want dan liep mijn snorkel weer vol. Eruit blazen had geen zin, want dan zat de volgende golf zout water alweer in mijn mond. Wat baalde ik zeg! De laatste 10 minuten kwam ik bij toeval bij wat rustiger water uit en daar lukte het wel om op mijn gemakje naar zeehonden te zoeken. Gelukkig heb ik er een aantal van redelijk dichtbij mogen meemaken, maar echt met ze gezwommen/gespeeld zoals ik had gehoopt is niet gelukt. Van de ene kant een bijzondere ervaring, van de andere kant had ik er net iets meer van verwacht.

Eenmaal "thuis" was een warme douche heel welkom! Even opwarmen.

Toen we eigenlijk weg wilden gaan voor een late lunch, bleek dat Signe heel veel pijn had aan haar oren. Vermoedelijk opgelopen door het duiken. De pijn werd erger en erger en we stonden eigenlijk op het punt om naar het ziekenhuis te gaan. Gelukkig heeft ze via de telefoon met haar vader kunnen overleggen en die adviseerde haar om een pijnstiller te nemen en even te rusten. Beetje saai middag voor mij, maar heel langzaam ging het de daaropvolgende dagen beter. 

Op deze zondag zijn ook 2 nieuwe gasten gearriveerd in het guesthouse. Twee hele jonge Duitse zusjes. Ik denk dat ze max 21 zijn. Heel naïef en wij zijn een beetje bang dat ze een makkelijke prooi zijn voor overvallers etc. Ze hebben een auto gehuurd en terwijl ze door de stad reden, sprong er iemand in hun auto. Wat dus wil zeggen dat ze hun deuren niet gesloten hebben. Vandaar dat ik het woord naïef gebruik...

Middenin de nacht schrikken we wakker van heel hard geschreeuw. Zo angstig en zo hard dat zowel Signe en ik letterlijk beefden in bed. Nu zijn we wel meteen uit bed gegaan omdat we hoorden dat het van binnen in het huis kwam. Het bleken de twee zusjes te zijn. Zowel Saleem (gastheer) en Soraya (gastvrouw) en wij dachten dat er iemand op hun kamer was. Plots werd het helemaal stil en reageerden ze niet toen we riepen dat ze open moesten maken. Dat was even een spannend moment. Maar net als de vorige keer, was het verhaal anders dan wij ons hadden voorgesteld. Eén van de dames had een nachtmerrie, en ja, dat gebeurde wel vaker... zucht...

Niks aan de hand. 😅 

Op maandag leek het ons een goed idee om naar Robbeneiland te gaan. Er gaan boten om 9u, 11u, 13u en 15u. We gingen voor die van 11uur en sloten netjes aan in de rij. Eerst onze rugzak door de scanner, dan in de volgende rij voor een ticket. Dat duurt een eeuwigheid, want bij het afgeven van een ticket moet je je legitimeren met (een kopie van) je paspoort. Dat staat nergens aangegeven, dus veel mensen staan voor niks in de rij. Gelukkig hebben wij beide een kopie in onze e-mail. Verder willen ze ook gegevens van een thuisblijvers voor het geval dat er iets mis gaat. Juist ja...😏 .

Ah! Maar eindelijk zijn we aan de beurt.

"2 kaartjes graag voor 11 uur"

"Sorry, die zit vol"

"Oh jammer. Doe dan maar 13u"

"Helaas, ook vol"

"15 uur??"

" Ja, kan"

Wel een beetje balen dat we zo lang moesten wachten. Was eerlijk gezegd de saaiste middag die we hebben gehad.

Maar uiteindelijk werd het 14.30, tijd om wederom in de rij aan te sluiten, door de beveiligingscontrole en in de rij naar de boot. Fijn hoor, dat het eindelijk is gelukt! Dat was iets te vroeg gedacht:

Omroep: "ladies and gentlemen, the three o'clock ferry has been cancelled, I repeat: the three o'clock ferry has been cancelled! You may proceed to the ticket desk to reschedule or for a refund! I repeat..."

Nee! Ik zag de bui al hangen en voorzag wederom een vakantie dag in de rij staan, dus nadat ik de 1e keer het woordje cancelled hoorde ben ik heel sneaky weg geglipt om alvast naar de kassa te draven. Daardoor waren we dit keer snel aan de beurt en konden we de trip plannen voor de volgende dag 9 uur.

Omdat de Tafelberg ook nog op het programma stond én de kabelbaan eindelijk geopend was, hebben we ons daar laten afzetten door de taxi. En ook daar sta je in een enorme rij voordat je de kabelbaan in kunt. Sinds deze dag kan ik het talent "professioneel wachten en in de rij staan" op mijn cv bij schrijven😁. Weet iemand nog een leuke baan waar ik dat talent kwijt kan?😉

Maar goed, uiteindelijk boven aangekomen (het klopt inderdaad dat ik blijf aankomen. Haha) met een schitterend uitzicht. Wat konden we ver kijken! We hebben een stukje gewandeld, uiteraard wat foto's genomen en zijn toen maar weer in de rij van 45 minuten gaan staan, om de kabelbaan naar beneden te nemen. Het lijkt de Efteling wel: die noemen dat "gezellige bedrijvigheid"😆

Na zoveel wachten vonden wij dat wij wel een lekker Afrikaans dinertje verdiend hadden. In een lokaal restaurant dichtbij hebben we genoten van krokodillenstaart, kudu, impala en struisvogel. 

Eenmaal "thuis" waren we zó moe! We konden alleen maar denken aan slapen. Helaas liep dat anders want Saleem en Soraya merkten op dat de twee Duitse meisjes nog niet terug waren van hun dagje weg. Het was tegen 22uur en eigenlijk is dat veel te laat om op straat te zijn (in elk geval voor 2 jonge meiden, toerist). Omdat onze hosts zo ongerust waren hebben we met ze gewacht.

Soraya had duidelijk wat afleiding nodig en nam ons mee om een blokje om te lopen en het een en ander te vertellen over de buurt, terwijl Saleem via Booking.com probeerde contact te leggen met de meiden.

Ze heeft ons ook de moskee -die Saleem elke dag opent en sluit, aan de overkant van de straat- van binnen laten zien. Heel leuk!

Rond 23uur kwamen de dames binnen. Gelukkig was alles oke, maar we krijgen niet het idee dat ze snappen dat het niet slim is wat ze doen... Hopelijk overkomt ze niks.

En dan is het deze ochtend, dinsdag, dan toch eindelijk gelukt om op Robben eiland te komen!  Het eiland waar onder andere Nelson Mandela gevangen zat. We werden rondgeleid door onder andere een ex-politiek gevangene die op indrukwekkende wijze zijn verhaal deed. Heel bijzonder om dit gezien te hebben. Ik ga daar ook verder niet meer over schrijven, want dat zou afbreuk doen aan de beleving. Ik kan het nooit zo indrukwekkend verwoorden als dat hij bv deed. 

Morgen worden we om 6 uur opgehaald om -hopelijk!- haaien te gaan zien. De bedoeling is dat we met duikpak etc in een kooi het water in gelaten worden om witte haaien van dichtbij te zien. De kans om ze ook daadwerkelijk te zien schijnt de laatste tijd verkleind te zijn vanwege de aanwezigheid van orka's die ze wegjagen. Toch hoop ik dat wij één van de gelukkigen mogen zijn!! Heel spannend!!